CHIHUAHUA

(Chihuahueño)

 

ÞÝÐING ÚR SPÆNSKU:  Brynja Tomer.

UPPRUNALAND:  Mexíkó.

GILT RÆKTUNARMARKMIÐ ÚTGEFIÐ:  24.mars 2004.

EIGINLEIKAR:        Heimilishundur.

FLOKKUN FCI:        Tegundahópur 9. Heimilishundar og smáhundar.

                                   Flokkur 6, Chihuahueño.

                                   Vinnuprófa er ekki krafist.

STUTT SÖGULEG SAMANTEKT: Chihuahua, sem er álitin minnsta hundategund í heimi, dregur nafn sitt af stærsta ríki í Mexíkó (Chihuahua). Talið er að þar hafi hundarnir lifað villtir og að á tímum Tolteka hafi frumbyggjar tekið þá úr náttúrulegu umhverfi sínu og hænt þá að sér. Smáhundar sem nefndir voru Techichi héldu til í Tula og gætir áhrifa þeirra í skreytingum  á byggingum frá þessum tíma. Þessum smáhundum svipar mjög til chiuhuahua eins og þeir líta út nú á tímum.

HEILDARSVIPUR:  Hundurinn er þéttur að sjá. Meginmáli skiptir að höfuðið sé líkt epli í lögun og að hundurinn beri skottið hátt. Skottið er miðlungslangt, ýmist í sveig eða hálfhringað, þannig að skottendi vísar í átt að afturhryggnum.

MIKILVÆG HLUTFÖLL:  Búkur er örlítið lengri en hæð hunds frá jörðu uppá herðakamb. Þó er æskilegt að hundar, sérstaklega rakkar, séu nánast ferningslaga. Tíkur mega vera búklengri í ljósi þess að þær þurfa að auka kyn sitt. 

LUNDERNI: Fjörlegur, vökull, ör og mjög hugrakkur.

HÖFUÐ:

Höfuðkúpa: Vel kúpt, lík epli í lögun (sérkenni tegundarinnar). Hundar án lindarbletts (fontanelle) eru eftirsóknarverðari, þótt lítill lindarlettur sé ásættanlegur.

Ennisbrún: Áberandi, djúp og breið. Ástæðan er sú að kúpt ennið bungar út yfir trýnisrótina.

ÁSJÓNA:                                                                                                                       

Nefbroddur: Í meðallagi stuttur og vísar örlítið upp á við. Hann má vera hvernig sem er á litinn.                                                                                                                  

Trýni: Stutt og beint þegar horft er á það frá hlið. Trýnið er breiðast við rótina og mjókkar framávið.                                                                                                            Varir: Liggja þétt saman.

Kinnar: Lítið áberandi og liggja mjög þétt að kjálkum.

Kjálki/tennur: Skærabit eða jafnt bit (tangarbit). Ef hundur hefur undirbit eða yfirbit telst það mjög alvarlegur galli og ennfremur ef  kjálki er ekki er eðlilegur í lögun.

Augu: Stór og hringlaga. Augnsvipur er mjög vökull. Augu eiga aldrei að vera útstæð. Augnlitur á að vera  mjög dökkur og þótt ljós augnlitur sé ásættanlegur er hann ekki æskilegur.                                                                                                                           

Eyru: Stór, upprétt og mjög opin. Þau eru breið við höfuðið, en mjókka upp á við og eru svolítið ávöl í endann.  Þegar hundurinn er í hvíld vísa eyrun út til hliðanna þannig að þau mynda 45º horn.                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

HÁLS:

Efri hluti: Svolítið hvelfdur.

Lengd: Miðlungslangur.

Lögun: Breiðari á rökkum en tíkum.

Húð: Engar húðfellingar. Sérlega eftirsóknarvert er, á síðhærðum hundum, að löng feldhár myndi kraga á hálsinum. 

BÚKUR: Þéttur og vel byggður.

Baklína: Bein.

Herðakambur: Rétt sýnilegur.

Bak: Stutt og stinnt.

Afturhryggur: Mjög vöðvastæltur.

Lendar: Breiðar og sterklegar, næstum beinar eða örlítið hallandi.

Brjóstkassi: Breiður og djúpur, með vel hvelfdum rifbeinum. Brjóstkassi á að virðast rúmgóður þegar horft er framan á hann, en þó ekki ýktur. Frá hlið sést að hann nær niður að olnbogum. Hann er aldrei tunnulaga.                                                         Kviðlína: Kviður er augljóslega uppdreginn. Slakur kviður er ásættanlegur, en ekki eftirsóknarverður. 

SKOTT: Miðlungslangt og breiðast við skottrót, þannig að það mjókkar í átt að skottenda.  Skottið er flatt að sjá.Hundurinn ber skottið hátt, enda er það eitt af sérkennum tegundarinnar. Á hreyfingu ber hundurinn skottið ýmist í boga eða í hálfhring þannig að skottendinn vísar í átt að afturhrygg; þannig er jafnvægi í heildarsvip hundsins, en hundur á hreyfingu á aldrei að leggja skott milli afturlappa né á skottið að liggja hringað fyrir neðan baklínu hundsins. Feldhár á skotti eru í samræmi við önnur feldhár hundsins. Skott á síðhærðum hundum minnir á fjaðraskúf. Hundurinn leggur skottið niður þegar hann er í hvíld og myndast þá svolítill krókur í endanum. 

ÚTLIMIR                                                               

FRAMLEGGIR: Framfótleggir eru beinir og fremur langir. Þegar horft er framan á þá mynda þeir beina línu við olnboga og þegar horft er á þá frá hlið eru þeir lóðréttir.

Bógur: Þéttur og í meðallagi vöðvastæltur. Góðar liðbeygjur eiga að vera milli herðablaðs og efri hluta fótleggs.

Olnbogar: Sterklegir og nálægt búk til að tryggja frjálslegar hreyfingar.

Kjúkur: Svolítið hallandi, sterklegar og sveigjanlegar. 

AFTURLEGGIR: Vel vöðvastæltir, langir, lóðréttir og samsíða. Góðar liðbeygjur eiga að vera við mjaðmir, hné, hækla og kjúkur, í samræmi við liðbeygjur á framleggjum. 

LOPPUR: Loppur eru mjög litlar og sporöskjulaga. Svolítið bil er milli táa, en þær eiga ekki að vera glenntar. (Loppur eiga hvorki að minna á héra- né kattaloppur.) Neglur eiga að vera sérlega vel hvelfdar og hæfilega langar. Þófar eru stinnir og mjög teygjanlegir. Spora á að fjarlægja nema í löndum þar sem það er bannað samkvæmt lögum.

ATHUGASEMD: Á Íslandi er bannað að fjarlægja úlfaklær/spora. 
 

HREYFINGAR: Chihuahua er hraðskreiður og hefur fjaðurmagnaðar, tápmiklar og kröftugar hreyfingar. Hann hefur rúman gang, góða yfirferð og spyrnir fótunum kröftuglega. Þegar horft er aftan á hundinn, eiga afturleggir að vera nánast samsíða, þannig að afturloppa stígi beint í fótspor framloppu. Þegar hundur eykur hraðann hafa allar loppur tilhneigingu til að leita í sama spor (sama þyngdarpunkt). Hreyfingar eru mjög liprar og  átakalausar, höfuðburður ávallt reistur og bakið beint. 

HÚÐ: Slétt og teygjanleg á öllum búknum. 

FELDUR  

FELDHÁR: Hundarnir geta ýmist verið snögghærðir eða síðhærðir.

• Snögghært afbrigði: Feldhár eru stutt og liggja þétt að öllum líkamanum. Hafi hundurinn undirfeld mega önnur feldhár vera svolítið lengri á kviðnum og framan á hálsi, og aðeins lengri umhverfis hálsinn og á skotti. Feldhár á trýni og eyrum eru stutt. Feldur er gljáandi og mjúkur viðkomu. Hárlausir hundar eru ekki ásættanlegir.

• Síðhært afbrigði: Feldhár eiga að vera fíngerð, silkikennd og ýmist slétt eða lítillega liðuð. Æskilegt er að undirfeldur sé ekki of þéttur. Feldhár eru löng og fjaðurkennd á eyrum, hálsi, aftan á fótleggjum, á loppum og skotti.  Óásættanlegt er að feldur sé síður og dúnkendur.

LITUR: Allir feldlitir og öll litaafbrigði eru viðurkennd. 

ÞYNGD: Hæð chihuahua er ekki mæld, heldur er eingöngu tekið mið af þyngd hundsins.  Æskilegast er að hann sé 1,5 – 3 kg. að þyngd, en ásættanlegt að hann sé á bilinu 500 g – 1,5 kg.  Óásættanlegt er að hann sé þyngri en 3 kg.

GALLAR: Öll frávik frá því sem tilgreint er hér að framan teljast vera gallar. Alvarleika galla á að meta í samræmi við áherslur í ræktunarmarkmiðinu.

• Skortur á tönnum.
• „Tvöfaldur tanngarður“ (barnatennur hjá fullorðnum hundum).
• Óeðlileg lögun kjálka.
• Oddhvöss eyru.
• Stuttur háls.
• Langur búkur.
• Sveigt eða bogið bak (söðulbak).
• Hallandi lendar.
• Mjóslegin bringa, bein rifbein.
• Skott: Röng skottstaða, stutt eða snúið skott.
• Stuttir fótleggir.
• Útstæðir olnbogar.
• Hundur sem er nágengur að aftan.

ALVARLEGIR GALLAR:

• Mjó höfuðkúpa.
• Lítil augu, djúpt í augntóftum eða útstæð.
• Langt trýni.
• Undirbit eða yfirbit.
• Hnéskeljalos.

ÓÁSÆTTANLEGIR GALLAR:

• Árásargjarn eða mjög hlédrægur hundur.
• Hundur sem minnir á hjört (hundur sem ekki er dæmigerður í vaxtarlagi, t.d. með mjótt höfuð, of langan háls, langan og grannan búk, eða of langa fótleggi).
• Hundur með stóran lindarblett.
• Hundur með lafandi eða lítil eyru.
• Mjög búklangur hundur.
• Skottlaus hundur.
• Síðhærður  hundur með mjög síðan, fíngerðan og dúnkendan feld.
• Snögghærður hundur með skallabletti (alopecia).
• Hundur þyngri en 3 kg.

Hundur sem sýnir augljós merki um líkamlega eða andlega vanheilsu telst vera óræktunarhæfur og á að fá einkunnina 0.

ATUGIÐ: Rakkar eiga að hafa bæði eistun af eðlilegri stærð og rétt staðsett í pungi. 
 

tekið af http://chihuahua.hrfi.is/